ما چگونه «ما» شدیم
سال 78 بود.بازار نشر کشور، پر بود از کتاب های رشته ریاضی و تجربی. مثلا اگر می خواستی یک کتاب زیست شناسی بخری، می توانستی حداقل 40 عنوان پیدا بکنی، هیچ ناشری را پیدا نمی کردی. چرا؟ به این دلیل که تصور ناشران این بود که دانش آموز علوم انسانی، کتاب نمی خرد! و از طرف دیگر، تصور عمومی در آن سال ها این بود که«علوم انسانی مهم نیس!»
سال 79، بخش انتشارات موسسه مشاوران آموزش،تأسیس شد و در همان سال اول،9کتاب چاپ کرد که 7 کتاب آن از کتاب های رشته علوم انسانی بود. یادم هست که در نمایشگاه بین المللی کتاب در همان سال ها، همکاران ناشرم،می گفتند:«نمیخواهید در ریاضی و تجربی کتاب بدهید؟» و این جمله به این معنا بود: «رشته علوم انسانی که نمی فروشد!» سال 85 انتشارات مشاوران آموزش با فاصله ای بسیار معنادار مهمترین نشر آموزشی و کمک آموزشی علوم انسانی کشور بود. ما اعتماد کردیم بر آنچه درست می دانستیم.اعتماد کردیم بر «رشت? علوم انسانی و دانش آموزان علوم انسانی» و بعد از ما ناشران دیگر نیز در این عرصه کتاب دادند این حرف ها را گفتم که بگویم:
1- باور دارم که تلاش ما در این سال ها، باوری را پرورش داد که «علوم انسانی را باید جدی گرفت!»
2- می دانم که تغییری بنیادین در تدوین کتاب های آموزشی رشته علوم انسانی ایجاد کردیم و آن، بر اساس این باور بود که بگوییم تمامی درس های علوم انسانی جدی است و فقط برای ادبیات و عربی و ریاضی و منطق و فلسفه کتاب آموزشی ننویسید بلکه دروس دیگر نیز مهم هستند.
3- از همه مهم تر این نهال را کاشتیم و امیدواریم هر چه زودتر به درختی پربار تبدیل شودکه:«دروس علوم انسانی،دروس حفظی نیست.»
و آرزویم چیست؟
آرزویم این است که دانش آموزان علوم انسانی و دبیران علوم انسانی، این را بدانند که«نوشتن برای علوم انسانی» آن چیزی است که دوست داشتم و دوست داشتیم به بهترین شکلش انجام داده باشیم و امیدوارم موفقیت نسبی در این راه کسب کرده باشیم.
وحید تمنا